1 Dywizja PLBB - Hall of Fame

[Nimar]

Poprawione - nie wiedziałem, że to taka zacna i legendarna persona, a nie nazwisko z generatora .

Ja bym dał w ogóle wymóg do zasad naszych lig, że muszą być swoje nazwy zawodników. O wiele fajniej się gra z oryginalnymi imionami;)


Śmiać mi się chce z tego, że Rob Zombie jest najlepszym przechwytującym

[Lyskie]

Ja bym dał w ogóle wymóg do zasad naszych lig, że muszą być swoje nazwy zawodników. O wiele fajniej się gra z oryginalnymi imionami;)

Popieram.

[Lyskie]

Ciekawy sezon padło sporo rekordów. Brylowali kilerzy Elfica i Juniora i poprawili kilka rekordów zespołowych i indywidualnych dotyczących kontuzj, zbitych i przebić pancerza, ale też mój ostatni mecz z Qbususem dał mi małą satysfakcję, bo 7 podań to wyrównanie wyczynu Chrisa z 1 sezonu. Szkoda, że ich nie liczyłem, bo w 16 turze mogłem zrobić jeszcze jedno (mając dostępny reroll) . Jest cel na następny sezon .

Na razie zaktualizowane zostały rekordy, tabela wszechczasów będzie w najbliższej wolnej chwili.

[ElfiC]

Dzięki - fajne - śledzę z uwagą

[ElfiC]

Dzięki tym znienawidzonym drugim miejscom chyba jest szansa, że wyjdę na prowadzenie w tabeli wszechczasów

[Lyskie]

Cały 7 sezon i tabela wszech czasów zaktualizowane. Elfic jesteś na szczycie (póki co ) Masz 9 punktów przewagi nade mną.

[Lyskie]

Tak sobie aktualizuje tą tabelę i widzę, że nie jest łatwo przebić się w tej pierwszej dywizji.
Rozegranych zostało 8 sezonów, a tym samym były do rozdania 24 medale. I co się okazuje? Że na pudle lądują właściwie cały czas ci sami trenerzy, którzy obrastają medalami jak tłuszczem.

24 medale i tylko 8 zespołów, które je wywalczyły.
Klasyfikacja (multi) medalowa wygląda na chwilę obecną tak:

1) Chris: 3 - 0 - 2 (5 medali)
2) Junior: 2 - 1 - 1 (4 medale)
3) Elfic: 1 - 3 - 0 (4 medale)
4) Lyskie: 1 - 2 - 1 (4 medale)
5) Rotti: 1 - 1 - 1 (3 medale)
6) Perihelion: 0 - 1 - 1 (2 medale)
7) Warrior 1980: 0 - 0 - 1 (1 medal)
8) Sir Mewash: 0 - 0 - 1 (1 medal)

Brąz Sir Mewasha to przełamanie stagnacji i wymieniania się medalami w wąskim kręgu trwającej od 4 sezonu.

[Nimar]

A ja tam w 1 dywizji z 3 miejsca nie miałem kiedyś?:)

[ElfiC]

Tak sobie aktualizuje tą tabelę i widzę, że nie jest łatwo przebić się w tej pierwszej dywizji.
Rozegranych zostało 8 sezonów, a tym samym były do rozdania 24 medale. I co się okazuje? Że na pudle lądują właściwie cały czas ci sami trenerzy, którzy obrastają medalami jak tłuszczem.

24 medale i tylko 8 zespołów, które je wywalczyły.
Klasyfikacja (multi) medalowa wygląda na chwilę obecną tak:

1) Chris: 3 - 0 - 2 (5 medali)
2) Junior: 2 - 1 - 1 (4 medale)
3) Elfic: 1 - 3 - 0 (4 medale)
4) Lyskie: 1 - 2 - 1 (4 medale)
5) Rotti: 1 - 1 - 1 (3 medale)
6) Perihelion: 0 - 1 - 1 (2 medale)
7) Warrior 1980: 0 - 0 - 1 (1 medal)
8) Sir Mewash: 0 - 0 - 1 (1 medal)

Brąz Sir Mewasha to przełamanie stagnacji i wymieniania się medalami w wąskim kręgu trwającej od 4 sezonu.

Pokaż to tym, co narzekają w drugiej rundzie, że cały świat jest przeciwko nim i gdyby nie silnik zdobyliby mistrza Marsa . W tej grze serio - grając zorganizowaną ligę pecha minimalizuje się umiejętnościami prawie do zera. To co robił Lyskie w ostatnim meczu ze mną to mistrzostwo świata. Miał pecha na początku ale zero narzekania - 4 pełne minuty wykorzystywał na kombinowanie - rozstawianie się - ani jednego głupiego dobiegu czy uniku, na którym można się wywalić. Wszystko przemyślane i z wiarą, że skoro on miał pecha na początku ja mogę mieć w środku

Szacun Stary.

[Lyskie]

A ja tam w 1 dywizji z 3 miejsca nie miałem kiedyś?:)

Wszystko przed Tobą. Na razie byłeś 5.

W tej grze serio - grając zorganizowaną ligę pecha minimalizuje się umiejętnościami prawie do zera.

Może nie do zera, ale faktycznie musi się prędzej czy później coś ugrać . Jestem tego dobrym przykładem. Dwa razy mistrzostwo przeszło mi o włos, aż wreszcie wygrałem o włos, a ściślej o 1 td (bo taka różnica była w tabeli między 1 a 2 miejscem). A tak jeszcze ściślej to można powiedzieć, że wygrałem o to, że Elfic nie podniósł piłki w 16 turze ostatniego meczu sezonu i nie wyrównał. A jeszcze najściślej, to że zanim mógł tą piłkę podnieść, to ja wyrzuciłem 1 rr 1 zawodnikiem, który biegł żeby ją podnieść . W tej grze oprócz szczęścia liczy się cierpliwość. Jak się jest dobrym sukces faktycznie musi się pojawić. Gra w końcu odda to co zabrała na korzyść przeciwnika .

Szacun Stary.

Dla Ciebie również. Jesteś znakomitym taktykiem Ten mecz był o tyle fajny, że kostki był dla nas obu zdradliwe i musieliśmy non stop wymyślać nowy plan. To był jeden z najbardziej nieprzewidywalnych i zwrotnych w swej akcji meczy jaki rozegrałem.